بیا با من تانگو برقص و بگذار باتو یکی شوم

 

میخواهم جوری شرح دهم که انگار دوربینی درون اتاقم کار گذاشتند و شما بیننده ی آن هستید 

دلوینم 

از روی تخت بلند میشوم سرم آخ سرم به شدت درد می‌کند به شدت زیادی گیج می‌رود، جسم بی جانم را به تلو تلو خوردن می اندازد به سوی میز تحریر دوان دوان حرکت میکنم و قرص های صورتی ام را با یه حرکت بالا میندازم دفترم رو باز میکنم خودکار معروف بهم سلام می‌کند و خوشحال است از این که پس از مدت ها شروع به رقصیدن می‌کند با رقص کلماتی رو روی سنت کنار هم میچینم کلمات مانند دومینو کنار هم چیده می‌شود هر لحظه با یه اشتباه من ممکنه فرو بریزد و همه زحماتم رو به باد بسپارد،ای باد عزیز مراقب کلماتم و حروف دومینو ایم باش نمیدانم مقصد در ذهن کیست و کجا آن ها را بازگو میکنی یا چه ارتباط نزدیکی حرف هایم با حرف ها و دومینو های دیگری دارد شاید به هم متصل شوند شاید هم باعث شود دومینو یک جایی قطع شود و شروع به ضربه و امید و انگیزه و قدرت جدیدی داشته باشد ولی ای باد مراقب حرف هایم باش من با دلم مینویسم و با زبانم هرگز سخن نمی‌گویم تنها راه ارتباطیم با جهان نوشتن است میسپارمش به تو کلماتم را به رقص در آور با بارانی طوفانی با یه موج عظیمی از غم برای کلماتم پارتی باشکوهی برگزار کن زمان تغییر فرا رسیده است زمانی که دلوین نسخه دوم یا شاید هم سومی از خود به نمایش و تئاتر زندگی می‌فرستد زمان تغییر وقتی فرا برسد باید جشن باشکوهی از کلمات عادی و کلمات الهام دار برگزار شود 

همه چیز پیچیده 

همه چیز شگفت انگیز و هیجانی و در کنارش آرامشی به آرامی تانگو می‌رقصد 

نسخه ای جدید با زاویه دیدی متفاوت از خودم به وجود خواهم آورد 

امیدوارم هر چه با شتاب بیشتر نسخه عملی و فیزیکی دلوین جدید را تماشا کنم روی سنت و باهاش تانگو برقصم 

تو این مدت فقط ستاره هایم روشن میشد و من غمگین می‌ماندم

ساعت ۳:۱۶دقیقه 

الان که دارم اینا رو مینویسم جز صدای آتیش تو بخاری چیزی نمیشنوم 

الان که لب به سخن شدم چیزی برای گفتن پیدا نمیکنم نمیدانم نمیدانم از کجا بگویم وبه کجا تمامش کنم فقط یه خستگی تو وجودم لمس میکنم احساس افسردگی دارم چیزی آنچنان خوشحالم نمی‌کند و چیزی انقدر غمگینم نمیکند جز یه چیز

احساساتم در حال کنترل کردن من هستن اونا همیشه منو افسرده و غمگین میکنن باعث میشن دنبال کابوسام هی بدوم و به هیچ مقصدی نرسم و احساس کنم دقیقا در نقطه ی امنم قرار دارم و خوشحال باشم و از آن طرف هم غمگین از آن طرف احساس میکنم دارم به خودم لطف میکنم و از خودم دفاع میکنم اما خودم با خودم در جنگم خودم خودم را تیکه پاره کردم کاش می‌توانستم کمی بالغانه تر برخورد کنم در این چند روز حرفی برای ارائه پیدا نکردم خودم نمیدونستم با خودم چند چندم نمیدونستم این منم که راست میگه یا کسایی که در گوش هایم فریاد میزنند حقیقت را می‌گویند اما راست یا غلطی وجود نداشت احساسات و شرایط متفاوت وجود داشت که هیچ کس شرایط اون یکی رو درک نمی‌کرد هیچ کس متوجه حرف و احساس طرف مقابلش نمیشد به نتیجه ای رسیدم در این چند روز اگه حالم بده به این معنیه که دارم یه جای کار رو اشتباه میرم 

پس بهتره آروم باشم دنبال راه حل باشم نه که فقط دنبال حال بد بدوم و بدوم بدوم و به هیچ مقصد پایان پذیری نرسم تا حالا نشده بگن خب بیام برای وبلاگ چیزی بنویسم نه نشده فقط هر موقع احساس کنم نیاز به صحبت در اینجا رو دارم میام و مینویسم و مینویسم 

این پستم یکم چرت شد اگه اذیت میشید نیازی نیست تا آخر بخونید 

امروز تو یه جمع شلوغ بودم بدجور سرم درد میکنه 

و امتحان عربی دارم و لای کتاب هم باز نکردم احساس بیخیالی نسبت به امتحان ها دوباره وجودم رو با خودش پر کرد و دوباره لای کتاب باز نکردن ها مغزم رو در جا و درسته قورت داد .

نمیدونم چرا همیشه احساس ناکافی بودن دارم تو نوشتنم تو حرف زدنم تد ارتباط برقرار کردنم با آدما تو طرز بیانم صحبت کردنم و حتی درس خوندنم تیپم شخصیتم و بالغانه یا نابالغانه رفتار کردنم همیشه احساس ناکافی بودن و کم ارزش بودن نسبت به خودم رو دارم من یه فرد کمال‌گرا هستم

غمگینم برای ناکافی بودنم 

غمگینم برای اینکه الان چرا وجود دارم 

غمگینم از کسی که الان هست و کسی که می‌توانست باشد 

غمگینم از اینکه با خودم در جنگم و این را نقطه ی قوت خودم میدانم 

غمگینم از اینکه دیگران را عامل ناراحتی خودم میدانم شاید هم باشند اما بیشتر خودمم که با خودم جنگ میکنم 

غمگینم که نمیدانم دقیقا که هستم و چیکار دارم میکنم 

غمگینم از این که دنبال کابوس غم میدوم و اون ها رو فقط بخاطر حفاظت از خودم به سمت خودم میکشم تا از چیزی که نمیدونم هست یا نه پیشگیری کنم 

من از دست خودم بدجور اعصبی و ناراحتم 

تو این مدت فقط ستاره هایم روشن میشد و من غمگین می‌ماندم 

 

ماشین کلمات

 

وقتی شروع به نوشتن میکنم یه سری از جملاتم رو درسته قورت میدم تو ذهنم بیانشون میکنم و یادم میره اونا رو به قلم بسپارم تا قلم به کلمه تبدیلش کند برای همین اگر دیدید زیادی دارم هارت و پورت میکنم عذرخواهم و حرف های بی معنی و نصفه کاره میزنم 

این چند روز انقدر گریه کردم که چشم هایم از سوزش و مویرگ های قرمز فریاد و جیغ می‌کشد دیگر توانایی این حجم از احساس غم را ندارم ولی باز صبر میکنم و صبر میکنم تا نکند که پیش داوری کرده باشم کار روز و شبم همین است دیگر چاره ای ندارم اما همچنان هنوز غمگینم 

این مکان این کلبه ی چوبی رو من دفترچه ی خاطراتم میبینم امیدوارم روزی خاطراتی که برایشان احساساتم رو به اینجا سپردم فراموش نکنم فقط امیدوارم دختری ام از جنس امید از جنس صبر از جنسی که فقط به خودش فکر نمی‌کند گاهی بخاطر این خصوصیت آخرین نفرت تموم وجودم رو میگیره میگم چرا چرا مثل بقیه رفتار نمیکنی چرا فقط به خودت فکر نمیکنی اما خب از این موضوع بگذریم چون خودمم هنوز آنچنان بهش مطمئن نیستم تو این چند روز فهمیدم فهمیدم که هنوز با اینحا احساس راحتی نمیکنم یا شایدم چون من زیادی غمگینم کلمات مخصوصی به احساسم پیدا نکردم تا در این جا به نوشته تبدیلش کنم بین ذهنم و نوشته ها یه ماشین هست یه ماشینی که احساسات رو به کلمات تبدیل میکنه نمیدونم اسمش رو چی بزارم اما تو این چند روز انقدر احساسات پیچیده ای داشتم که ماشین کلماتم خراب شد دیگر نمیدانست باید دقیقا چه بگوید دیگر هیچ چیز برا گفتن پیدا نمی‌کرد جز یه عالمه چرت و پرت شایدم چیز های پر مفهم که من متوجه اش نبودم نمیدانمم فقط خیلی از متن هایی اینجا قرار بود فرستاده شود ولی ارسال نشد 

داشتم یه فیلم میدم اووو همین الان هم داشتم میدیدم اسمش چی بود.....

واقعا تو بخاطر داشتن اسم ها افتضاحم 

شاید سرزمین خواب بود یا شایدم یه چیز تو این مایه ها امیدوارم درست گفته باشم آره خلاصه توش از ترس میگفت میگفت شجاع بودن به معنی نترسیدن نیست بلکه به معنیه اینه که چه جوری با اون ترسه برخورد کنیه 

این چند روز حس ترس اظطراب استرس غم رو به شدت با یه حجم گنده تجربه کردم چیز خوبی نبود همه ی اینا تو وجودم بود فقط زیاد تر شده بود و قول قول می‌کرد  

نمیدونم نوشته هام رو کسی میخونه اینجا  یا نه اصلا هیچ ایده ای ندارم فقط اگه از این که یهو از یه چیز میپرم یه چیز دیگه شاید اذیتتون کنه اما مغزم خیلی درگیر و پیچیده است اگه هم نمیخونید اشکالی نداره خودتونو نجات دادید که تو افکارم غرق نشید قبل اینجا من رو کاغذی می‌نوشتم یا صدام رو ظبط میکردم هنوزم این کارو میکنم اما خب اگه بخوام اعتراف کنم اون موقع ها خیلی بیشتر این کار رو انجام می‌دادم میدونی کاغذ و قلم یه چیز دیگه است یه حال و هوای دیگه ای داره اونو بیشتر دوست داشتم ولی این دلیل بر این نیست که از اینجا کوچ کنم 

بازم انگار میخوام حرف بزنم انگار که هنوز مغزم خالی نشده خب مغزه عزیز یکم به خودت فشار بیار و فکر کن ببین از چی میخواستی بگی 

 

ضمیمه )اها  راستی از اینکه امتحانا داره کنسل میشه به شدت خوشحالم چون غم شدیدی تو وجودم هست که نمیزاره هیچ غلطی بکنم انقدر غمگینم که دیگه مثل قبل دنبال صحبت کردن نیستم دنبال سکوت میدوم 

ضمیمه )میدونم این چیزی نبود که مغزم میخواست بگه اکت باز مثل اینکه ماشین کلماتم خراب شده 

ضمیمه) وقتایی که تو کابوسم گیر کردم نمیتونم خودمو خود واقعیم رو به دیگران نشون بدم شاید دلیل یکی از کم حرفام اینم باشه 

 

بسته دیگه دلوین ازت متنفرم~

I hate you Delvin

یه چیزی هست که تو من سنگینی میکنه 

بزار بهت بگم اون چیه...اون وجودمه اره

وجودم تو من سنگینی میکنه انگار که اضافه است موقع نوشتن لرزش دستامو حس میکنم موقع از خواب بیدار شدن سنگین شدن بدنم و صدای نفس نفس زدنام رو میشنم با ترس پلک هایم را میگشایم و باهمان ترس پلک هایم و امیدم را میبندم آره من میترسم از وجودم از وجودی که به من تعلق ندارد من نباید اینی که الان هستم باشم من نباید این دلوین باشم نه نه این دلوین یه کابوسه باید هرچه زودتر از این کابوس بیدار شم کاش بتوانم رویایی جز کابوس ببینم کاش انقدر سمت کابوس ها ندوم کاش کمی رویای زیبا ببینم کاش در این رویای زیبا غرق شوم و بدن بی وزنم را احساس کنم پرواز کنم نه که سنگین ترین وزنه ی عالم باشم احساس میکنم مغزم زیاد داره چرت و پرت مینویسه بهتره تمومش کنم اما نمیتونم نه نمیتونم تموم افکارم رو احساساتم رو هنوز به حروف الفبا در نیاوردم اما کلمات کم اند خیلی کم 

فقط باید بگویم دلوین ازت متنفرم ...

چرا کسی که میخواهی نیستی ....

چرا جوری که دوست داری زندگی نمیکنی ...

چرا همیشه دنبال کابوس ها میدوی ....

چرا آخر چرا .... 

من آرومم،مغزم چرا قبول نمیکنی؟

مغزم به دستانم دستور نوشتن داده است مغزم دیگر فریاد نمی‌کشد دیگر قلبم بوم بوم تند تند با تپش های نامنظم نمیکوبد امشب آرومم نه که دیگر غمی نباشد نه، نه که دیگر حرفی نباشد نه اما امشب به طرز فجیعی آرومم به چیزی شک ندارم زندگی رو پوچ و بی معنی نمیبینم حداقل برا امشب آروم آروم آروم 

چیزهایی در دل دارم که عذابم می‌دهد اما امشب فقط یه گوشه نشستند و با من چای و کیک می‌خورند نوایی در گوش هایم پلی شده و تمام اجزای بدنم جشن کوچک خودمونی گرفتند و می‌خندند و می‌رقصند عجیبه خیلی عجیب من آدمی نبودم تا قبل حل شدن مسئله ای حال طبیعی خودم رو از طبیعت پس بگیرم 

تا حل نمیشد اجزای بدن من هم باهم مخلوط و یکی نمیشد حال سرم با حال پایم یکی نبود حال قلبم با مغزم سو سو می‌کرد 

نمیدونم این چه مرحله ای از زندگیه اما دوست دارم موندگار باشه میدونم حسا موندنی نیستند اما این یه حس نیست حس درون من یه گوشه در حال گریه است اما امشب چای می‌نوشد دوست دارم همیشه همینطور باشد یه روز چای یه روز قهوه یه روز آبمیوه و یه روز از اون هات چاکلت های توت فرنگی(اوه خدای من همیشه اسمش رو یادم میره اسمش چی بود؟؟ اوممم نمیدونم ولی میدونم که روش بدجور  کراشم

امروز هیچ اتفاق غیر منتظره ای نیوفتاد 

امروز کسی باهم صحبتی نکرد تا آروم شم 

کسی سعی نکرد بهم بفهمونه همه چیز خوبه همهذچیز آرومه 

امروز هیچ اتفاقی نیوفتاد اما من آرومم 

چیز های دیگر هم میخواستم بنویسم اما دیگر مغزم یاری نمی‌کند هیچ چیز دیگه یادم نمیاد فقط میتونیم باهم موزیک گوش بدیم و مغزمون رو ابدی آروم کنیم از اون آرمش ذهنیا که از درون میاد حالا با شماره ی من موزیک رو پلی کن یک دو سه ....

 

دریافت

آها راستی 

امروز سر کلاس فلسفه معلممون برگه هامون (برگه امتحان) رو داد فکر نمیکردم حرفام که یه مشت خزولات بیش نبود (پشت برگه یه سری چیزا نوشتم)رو خوند حتی دوست ندارم دوباره خودم بخونمش اما خب همین حس خوبی بهم داد که حداقل آدما از وقتشون میگذرن و تومار دیگران رو میخونن و بعد براش آرزوهای قشنگ دنیایی میکنن ...

ضمیمه:وقتی همکلاسیام فهمیدن یه سری چیزا نوشتم به شدت مسخرم کردن اما مهم نیست من عادت دارم :)

یه راستی دیگه کریسمستون مبارک باشه 

 

 

نینجا کوچولو گریه نکن

 

قلبم بوم بوم تند میزنه 

دستانم توان نگهداری قلم رو نداره به شدت میلرزه 

(برگردیم به گذشته )

یادمه زمانی رزمی کار می‌کردم نینجایی بودم برا خودم هفت صبح پامیشدم اولین نفر تو باشگاه بودم شبا به عشق ورزش خوابم نمی‌برد و روزا به شوقش زودتر از خواب می‌پریدم اون زمانا من خیلی اعتماد بنفس زیادی داشتم یکی از آدمای الهام بخش زندگیم مربیم همون سنسیم بود سنسی همون مربی خودمون میشه همه کار می‌کردم انقدر علاقه داشتم به اون مکان که هیچیش یادم نمی‌رفت برا همون سنسیم هر موقع میخواست چیری یادش بمونه به من می‌گفت منم عشق می‌کردم مثل الان نبود که حافظه ام بشه حافظه ی ماهی 

علاقه ام منو به پرواز در آورد باعث شد همیشه سعی کنم از سنسیم الهام بگیرم بهم یاد داد میتونم بهش اعتماد کنم باهاش حرف بزنم اما چه حیف آدمای خوب میرن یا با مهاجرتشون یا با مرگشون ولی رفتنشون جوری نیست که قلب آدمو حبس کنه اتفاقا آزاد و رهاست نمیدونم چرا رفتی سنسی عزیزم اما روح منم با خودت بردی اما همیشه تو قلبم میمونی امیدوارم حداقل بیرون از ایران جات خوب باشه 

الان که نیستی میترسم میترسم از ادم هایی شبیه پدرم من به عشق این رفتم رزمی که قوی باشم جلوی ادمایی مثل پدرم به ایستم 

اما نشد ...

روز به روز صدای پدرم بلند تر غرش هایی بی جا تر 

و قلب بیمار من ضعیف تر و تپش هایش بیشتر و بیشتر 

ایکاش بودی من تازه داشتم کمر بند قرمزم را می‌بستم 

ایکاش بودی و یکی شبیه خودت از من می‌ساختی 

ایکاش بودی و من ترسویی وجود نداشت 

یک دلوین پر قدرت،شجاعت، مستقلی، وجود داشت که کز نمیکرد کنج اتاق و از غرش های یه نر خر فرار کند و به خود بلرزد

اینا منو اذیت میکنن 

منو از بیرون میکشن خونه هزاران بار به من زنگ میزنن که بیام خونه و دعواهای نازنینشون رو تماشا کنم من نمیخوام فیلم ببینم من نمیخوام بیام سینما خانوادگی ولم کنید

 

لطفا دست از سرم بردارید 

آدم زمینی ها

بشر های زمینی 

یا همون کسایی که رو زمین زندگی میکنن و بهشون به اصطلاح میگن آدم 

همون کسایی که خیلی پیچیدن و خودشون خبر ندارن انقدر پیچیده که قلبم رو 

تو یه گودال خاک میکنه همون کسایی که باعث شدن من بشم این بشم این دلوینی که الان میبینی نمیدونم باید اسمم رو اینحا میگفتم یا نه اما اهمیتی نداره 

به هر حال دیگه باید میگفتم از مطلب دور نشیم داشتم میگفتم این به اصطلاح آدما 

باعث این من شدن این منی که وسواس فکری داره پارانوئید داره اسکیزوئید داره 

نمیخوام بدبختی‌های خودمو بندازم گردنشون من باید خودم رو وقف بدم انعطاف پذیر شم اما فعلا همه اینا به دلیل یه سری شرایط تو من هست آدما واقعا ترسناکن

آنقدر ترسناک و پیچیده نباشید لعنتیا 

آنقدر سیاست مدار نباشید البته تو جامعه باید باشید 

اما منو جزو جامعتون ندونید من برا خودم جامعه ای 

جداگونه دارم جامعه ای از جنس مخمل دارم 

جامعه ای از جنس ستاره دارم 

لطفا آنقدر ترسناک نباشید بزارید قلبم نفس بکشه بزارید قلبم تپ تپ بکوبه 

جوری شده که مغزم هم داره به این رفتار های قلبم عادت میکنه 

احساسات بی اسم

غمگینم 

برا چیزی که نمیدانم 

برا کاری که نمیدانم انجام دادم یا ندادم 

غمگینم ته گلویم غده ای احساس میکنم نه چنان بزرگ 

ولی قلبم را به درد می آورد 

و نه چنان کوچک که چیزی را احساس نکنم 

امید دارم به روز های روشن و اونقدر استرس دارم که توان امید داشتن روز به روز در من کم و کم و کمرنگ تر میشود 

نمیدانم نیازه که از گذشتم تو این پست بگم یا نه 

حتی نمیدونم نیازه که از آیندم بگم یا نه 

شاید باید از حال بنویسم اما گذشته و آینده ام در حالم تأثیر به سزایی گذاشتند 

توضیح دادن اتفاقات برام مثل خنجره برام سخته دقیقا بگم چی شد و چه احساسی داشتم خب اگه من قرار بود بتونم اونو توضیح بدم باید همین الانشم همون احساس رو داشته باشم اما ندارم احساسات مطعلق به زمان خودشونن یه موقع میان یه موقع میرن یه موقع هم دقیق اصلا نمیدونی هستن یا نیستن 

اگه هستن دقیقا چه اسمی دارن یا شایدم بی اسم هستن 

از احساساتی که اسم ندارن بدم میاد اونا قلبمو فشار میدن جوریه که انگار میخوام قلبمو از تو حلقم بکشم بیرون 

گذشته برا من یه داستان نیمه تمومم هنوز مونده برام تموم نشده تو قلبم گاهی وقتا بوم بوم میکوبه خودش رو به زندان قلبم میکوبه گاهی وقتا در کمال آرامش مدیتیشن میکنه و برا بزرگ شدنش تلاش میکنه حتی نمیدونم خوبه یا نه

آینده برام یه داستان نامفهومی داره نمیدونم دارم درست میزم یا غلط اصلشم به همینه ندونی و چیزی که دوست داری رو پیش ببری 

انتظار خیلی چیزایی که تو گذشته برا آیندم که در حال حاظر اتفاق افتاده رو نداشتم اما همه چیز به طرز فجیعی برام رخ داد چه خوب چه بد 

نه نه 

نمیدونم که واقعا خوب بودن یا بد شایدم یه چیز میانه شایدم همش باهم 

در حال حاضر برام داستانی داره که نمیخوام توش اشتباه کنم اشتباه تصمیم بگیرم درگیر چیز هایی بشم و واقعیت رو نبینم میخوام درست انتخاب کنم درست پیش برم که بعدا نگم شتتتت 

ایکاش به خیلی چیز هایی که توجه نکردم توجه میکردم 

من الهامات رو دوست دارم 

دوست دارم با اونا بنوازم 

زندگی کنم 

برقصم 

بگویم بخندم 

اما کسانی که واقعا الهام هستن نه کسانی که نقش الهام رو بازی میکنن 

یا حداقل تو ذهن من هستن با ساختار ذهنی من تبدیل به الهام شدن 

درسته ما آدم ها رو تو ذهنمون می‌سازیم 

اما من آدم هایی میخوام که از تو درون با الهام ساخته شده باشند و من با الهام ببینمشون 

من آدم هایی با جنس طبیعت 

با جنسی مخملی میخواهم 

دوست داشتم با یه آهنگ کل احساساتم رو به اشتراک بگذارم 

اما هر چه بالا و پایین کردم هیچ آهنگی حال من رو وصف نمی‌کرد 

.....‌..

ضمیمه) در حال حاظر یه جایی رو میخوام برام پر از الهام باشه یه فضا یه آهنگ یه مکان یه انسان اما به هر جا فکر میکنم حس گنگ و نامفهوم رو برام داره 

 

خانم عکاس

زمانی بود که عکاسی میکردم ، دوران سختی بود توقع از من زیاد و سنم برای این کار زیادی کم بود زود وارد دوران کار شدم از عکسای اجباری و با یه تم خاص متنفر بودم اما عاشق عکاسی از بچه ها بودم باهاشون صحبت می‌کردم و بهشون میگفتم چقدر زیبایی اونا هم میخندیدن و تق تق شات را فشار میدادم هنوزه که هنوزه با اینکه از اون محل کار اومدم بیرون بچه ها رو میبینم بهم لبخند میزنن و دست تکون میدن چقدر دنیای کودکانه شان را دوست دارم نمیدونم چیشد که یه دفعه از اون زمان سخن گفتم از زمانی که احساساتم را با عکس ها و شات های یهویی با ادیت هایی به سبک خودم زندگی را بیان میکردم 

اما الان دیکه عکس نمی‌نمیندازم مردم از من عکس هایی با ژست و تم های مخصوص خودشان می‌خواهند من متنفرم از اینکه عکسای را با دید معمولی و زاویه معمولی فقط به صرفه به دل نشستن مشتری بیندازم 

من متنفرممممم 

برا همین دیگر دست به دوربین و ادیت نمیزنم 

برا همین است مغزم فریاد می‌زند 

برا همین است که تا لب باز میکنم به سخن آوایی بیرون نمی آید 

برا همین است که  چند وقتی چشمانم با اشکانم سخن می‌گویند 

 

چالش ۱۹ سوال مرینا¿°°

قبل از شروع احساساتم و خودم و میخوام درک کنم آزادانه به قلبم بال پرواز بدهم وبامغزم پرواز کنم ....

۱. خودت را معرفی کن.

Axtargal دختر ستاره ای یا دختری از یه اخترک 

من از اخترک خودم به زمین کوچ کردم

 تو این دنیا برای مردم میگم و مینویسم گفتنم زیاد تعریفی نداره انگار کلمات این دنیا رو برا بیان کردن احساساتم و حرفام گم میکنم نمیدونم چی دقیقا اون لحظه مطلق به منه تو اون لحظه انگار حرفایی که تو ذهنمه رو اگه ننویسم یادم میره جاهای چوبی بارونی هنری مینیمالی بهم آرامش میده و عاشق کتابم منو میبرن به یه زندگی ماورایی دیگه...  

شخصیت پارانوئیدیم از تو همین صفحه مجازی غم انگیز و پر از راز شروع شد 

وسواسی هم هستم تو ادمایی که برام ارزش دارن تو وسایل هام که سرجاشون حتما باشه زره ای تکون نخوره

فکر میکنم که یه شخصیت اسکیزوئید هم دارم اگه خودم رو خودم لقب نذاشته باشم ... 

عاشق موسیقی ام که توش بوی آرامش بده بتونم بوشو مزشو حس کنم با صدای خواننده برم تو یه دنیای دیگه 

حتی اگه خواننده هم نداشته باشه اصلا مهم نیست 

ولی از آهنگایی که معروف نیستن مخوفن آدمای کمتری شنیدنشون بیشتر خوشم میاد 

۲. یک چیزی را نام ببر که در آن خوب هستی.

حس شیشم قوی ای دارم 

اما آنقدر اعتماد به نفس کمی دارم که احساس میکنم در هیچ چیز خوب نیستم 

۳. رنگ موردعلاقه‌ات چیست و چرا؟

همه ی رنگا برام قشنگن 

اما رنگهایی که بهم حس زنده بودن و زندگی کردن رو میدن بیشتر دوست دارم 

ولی اگه بخوام یه رنگ رو انتخاب کنم برام یه دوره ای داره که تو این دوره سبزه 

سبز پاستلی ...

۴. داستان پشت اسمت چیست؟

من دختر آسمونم دختری ام از جنس ستاره و ماه من تو اون دنیا تو کهکشان ها زاده شدم

برای همینم هستش که زبون آدم ها رو بلد نیستم اما از بچگی سوال زیاد راجب آدما و دنیاشون میکردم برا همین چرا چرا هم بهم میگفتن

 اسمم رو برای این دختر ستاره ای گذاشتم  

۵. دوست داری به کدام کشور سفر کنی و چرا؟

کانادا...فرانسه 

برام حس زندگی کردن رو داره 

کانادا با طبیعتش میتونم خو بگیرم 

و فرانسه هم با چیزهای کلاسیک و هنریش

فرانسه تو پاییزش 

نیویرک هم دوست دارم در زمستون کریسمسیش 

۶. کارتون موردعلاقه‌ات چیست؟

کارتون مورد علاقه ای ندارم همیشه هم اسم فیلما آدما کتابا مکانا یادم میره 

ولی همیشه تو قلبم می‌مونن 

در کل عاشق انیمه و انیمیشن و فیلمایی با ژانر هایی متفاوتم 

۷. میخواهی وقتی بزرگ شدی چه کاره بشوی؟

این سوال منو یاد متنی انداخت که چند سال پیشا خوندمش همین سوال رو کرده بود و درجواب گفته بود خوشحال ولی من میخوام که وقتی شب شد تا اخرای شب که بیدار میمونم با هزاران بدبختی پلکام رو نبندم حداقل خوشحال نیستم تا این حد غمگین بودن هم بدنم را نخورد 

منم خیلی دم دمی ام از بدر تولد از وقتی جنین بودم تا آلان هزاران شغل و هزاران شخصیت داشتم 

شاید بهتره بگم دوست دارم شغلی با درونم داشته باشم شغلی که درونم را از این همه نا آرام بودن دربیاورد 

۸. نکته موردعلاقه‌ات درباره دانشگاه چیست؟

آدم ها...

آدم ها هم برام جالبن هم ترسناک

۹. فصل موردعلاقه‌ات چیست و چرا؟

پاییز برای دمدمی بودنش 

برای رنگی رنگی بودنش از اون ور هم خشک و سرد و از نظر خیلیا بی روح و از نظر خیلیا پر از احساس بودنش 

پاییز فصل من است من دختر پاییزی هستم دختری ام که اخلاقیاتم هم به پاییز رفته است 

۱۰. غذای موردعلاقه‌ات چیست؟

غذا برای من بستگی به احساسم دارد 

گاهی وقت ها شبیه یه پیتزا میشوم 

و گاهی هم شبیه پاستا 

و شاید هم گاهی شبیه سوپ 

اماپاستا سیب زمینی و قارچ سوخاری و مرغ سوخاری رو تازگیا احساس نزدیکی باهاش دارم 

۱۱. از چه چیزی میترسی و چرا؟

از خودم...

باید از راز های نهفته ی درون اقیانوس خونین قلبم حرف بزنم 

و گاهی انقدر فکر میکنم که احساس دیوانه ها را دارم دنیای بیرون رو فراموش میکنم و فقط به درون فکر میکنم 

از قوانین آدما مثلا از این که اکه تو جمع نری درونگرایی این اصلا از نظر من منطقی نیست من گاهی تو جمعم ولی درون خودمم و گاهی بیرون از جمع یه گوشه میشینم ولی همراه جمعم من با آدما یکم متفاوتم از نظرم قانون‌قانوناشون فقط یه قانون مختص به خودشونه خوب و بد بودنشون فقط یه لفظه اصلا همچین چیزی نباید وجود خارجی داشته باشه 

متفاوت بودنم منو میترسونه من متفاوتم اما نه از نوع خوبش از نوع خوبش نه از نوعی که درک بشم نه از نوعی که بتونم راحت بیانش کنم که دقیقا چه تفاوتی دارم تفاوت من تو وجود منه نه ظاهرم تو عمق من داره جونه میزنه روی قلبم گل های خار داری درآمد توی مغزم گلی جونه کرده توی دلم باغچه ای از جنس بابونه است از نوک پاهایم تا موهایم درختی از جنس بید مجنون ریشه کرده و مثل آفتاب گردونم به دنبال نور میگردم و نگاهم را به نور معطوف میکنم من این گل ها رو دوست دارم و بیشتر از همه نرگس را عطرش را رویش را....

من درونم متفاوت از آدماست دوست دارم کنارشون بشینم وجودشون رو کشف کنم اما از همین رنج میبرم احساساتشون رو نمیتونم بفهمم که راسته یا نقاب به چهرشون زدن میدونم همه ما یه نقاب زدیم به صورتمون اما برا بعضیا زخامتش خیلی زیاده از همبن آدما میترسم فرار میکنم دوست ندارم برده آدمایی باشم که میخوان دنیا رو برا خودشون کنن و همه رو شبیه خودشون میکنن 

ادمایی که چیزی برای ارائه ندارن منو میترسونن باعث میشن از خودم دور شم برا همینم هست که از مدرسه میترسم 

هستیم در سیاهچال قلبم محبوس مانده و توان فهم خود را گم کرده 

از زمان میترسم همین جوری این ساعت دارد هر روز ۳۶۰ درجه می‌چرخد و من هیچ کار هیجان انگیز و مفید که منو تحت تاثیر خودش قرار بده انجام نمیدم 

۱۲. دوست داشتی حیوان خانگی داشتی؟

من عاشق روباه و گربم 

اما هیچ وقت دوست ندارم یه حیون رو از مکان زندگی اصلیش دور کنم 

اونا مطعلق به کلبه ی من نیستن 

۱۳. تعطیلات موردعلاقه‌ات چیست و چرا؟

دریا ...

جنگل....

بارون .....

جایی که ستاره باشه ...

میتونم غرق شم خو بگیرم و خودم را با طبیعت یکی کنم 

۱۴. یک فانتزی موردعلاقه‌ات را بنویس.

یکی از فانتزیام گه تو بچگی هم بود یه خونه درختی 

یه سفر به ماه اونجا یکم قهوه خوردن و کتاب خوندن 

۱۵. لباس موردعلاقه‌ات چیست و چرا؟

لباس هایی که باهام حرف بزنن 

از خودشون و شخصیتشون بگن 

۱۶. بزرگترین رویایت برای آینده چیست؟

هیچی رویایی ندارم 

جز اینکه بتونم به بهترین خودم تبدیل شوم و اگه شد سفر کنم به ماه یا بع کلبه ای چوبی وسط جنگل رو به دریا...

۱۷. پنج‌تا چیز جالب درباره من: (البته از نظر من)

۱:جزئیات تو خیلی جاها برام خیلی مهمه خیلی جاها هم فقط کلیات 

۲:برا همینه هزار چهرم 

۳:همون تفاوتی که گفتم 

۴:اتفاقات خیلی پیچیده رو زود باهاش کنار میام اما چیزای جزئی رو تا عمر دارم فراموش نمیکنم 

۵:با گل و گیاها حرف میزنم دوست دارم اسم هم براشون بزارم اما احساس میکنم هیچ اسمی توصیفشون نمیکنه 

۱۸. چه چیزی خوشحالت میکند؟

چیزای کوچیک منو خوشحال میکنه 

مثلا بارون 

یه کاغذ نوشته وسط کتابم بوی عطر کتابا مخصوصا قدیمی هاش 

نامه....

که الان نسلش منقرض شده 

تمرهای قدیمی حتی یه چندتایی خودم دارم ازش کلا وسایل قدیمی حالمو خوب میکنه 

عکاسی کردن یهویی 

۱۹. چه چیزی ناراحتت میکند؟

ادما ادمایی که برام مهمن میتونن راحت اعصبیم کنن و منم به بدترین شکل رفتار میکنم و احساس میکنم بعد هزاران قدم ازشون فاصله گرفتم

همیشه انگار یه چیز میاد دنبالم تا حالمو بد کنه انگار همیشه باید فکرم به یه چیز مشغول باشه کارایی که باید انجام بدم رو نمیدم هی ازشون فرار میکنم حتی از مشکلات هم فرار میکنم هر چقدر دیر تر یه موضوع رو حل میکنم گسترش پیدا میکنه غمشم تو دلم میمونه 

توضیح دادن ...

اینم منو میترسونه 

یه افکاری که اصلا وجود خارجی نداره میاد تو مغزم و کل وجودم رو میخوره 

روزایی که خواب بد میبینم خسته و غمگینم کل روز رو ...

و درون خودم باز 

ضمیمه)هر دفعه تست mbti میدم شخصیتم یه چیز در میاد 

 

 

 

 evermore.blog.ir